Δεν χρειάζονται πολλά. Ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι από γραφίτη κι ένας ουρανός γεμάτος όνειρα αρκούν για έναν δάσκαλο ώστε να ταξιδέψει τα μάτια των παιδιών στη γνώση, την έμπνευση και τη ψυχή. Ο δάσκαλος είναι αυτός που βλέπει τούς ήχους των λέξεων, που ακούει τα βλέμματα και αφουγκράζεται σιωπές. Με το χαρτί ανοίγει παράθυρα στη σκέψη. Με το μολύβι χαράζει δρόμους, που δεν σβήνονται ούτε με τη γόμα τού χρόνου. Κι όταν κοιτά ψηλά, δείχνει και στους μαθητές του πώς να κοιτάζουν και αυτό που θα μπορούσε να υπάρξει.
Ο δάσκαλος εμπνέει χωρίς να το φωνάζει, με μια κουβέντα, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα στην πλάτη… Ξέρει πως δεν μαθαίνεις μόνο με το μυαλό, αλλά και με την καρδιά. Ξέρει πως η ουσία τού σχολείου δεν είναι τα σωστά αποτελέσματα, αλλά οι σωστές ερωτήσεις. Δεν μοιράζει απαντήσεις, δίνει φτερά. Και σε κάθε παιδί βλέπει έναν ολόκληρο ξεχωριστό και ανεπανάληπτο κόσμο, που περιμένει να ανθίσει. Και γι’ αυτό, ο καλός δάσκαλος δεν θέλει να φτιάξει αντίγραφα. Θέλει να φανερώσει τη μοναδικότητα τού κάθε παιδιού.
Γιατί με χαρτί, μολύβι και ουρανό, ο δάσκαλος δεν διδάσκει μόνο μαθήματα. Διδάσκει ελευθερία, τόλμη, σεβασμό, όραμα. Και το πιο σημαντικό: διδάσκει πώς να είσαι άνθρωπος…
Η Διευθύντρια τού Α΄ Αρσακείου Γυμνασίου Ψυχικού
κ. Ευδοκία Πατσιλινάκου
