«Ήμουν τεσσάρων περίπου ετών τότε που για πρώτη φορά πέρασα την πόρτα τής εισόδου τού Αρσακείου Ψυχικού, το έτος 1950. Ποιος αλήθεια θα περίμενε να ζήσω σ’ αυτό τον χώρο 63 χρόνια. Χρόνια παιδικά, εφηβικά, ανέμελα, καλά, μόνιμης κατοικίας έως το 1969 και 45 χρόνια εργασίας…».
Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε τη διήγηση των αναμνήσεών της η κ. Ελένη Ζαννή-Κατσογιάννου στους μαθητές τής Γ΄ τάξης τού Β΄ Αρσακείου Δημοτικού Ψυχικού όταν επισκέφθηκε το Σχολείο στις 26 Φεβρουαρίου 2016.
Όλη η ιστορία τού Αρσακείου από το 1950 –χρονιά που έπαψε να λειτουργεί ως νοσοκομείο και επεστράφη στη Φ.Ε. ώστε να γίνει και πάλι σχολείο– μέχρι τις μέρες μας ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια των μαθητών, τόσο με την ωραία αφήγηση τής κ. Κατσογιάννου όσο και με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που προσέφερε στο Σχολείο.
Πολλές ήταν ερωτήσεις που δέχθηκε από τους μαθητές: για τα μαθήματα που διδάχθηκε ως μαθήτρια στα Αρσάκεια Σχολεία, για τις δασκάλες της, τις φίλες και τις συμμαθήτριές της, τα παιχνίδια που έπαιζαν στον μεγάλο κήπο τού Σχολείου… Σε όλες απάντησε με αγάπη και φιλική διάθεση. «Στη γειτονιά ήμασταν με τον αδελφό μου τα μοναδικά παιδιά. Στο σπίτι που στεγάζονται τώρα τα γραφεία τής Φ.Ε. έμεινε τότε η πριγκίπισσα Ελένη τού Νικολάου, στο διπλανό σπίτι καθόταν ο υπουργός Καψάλης, απέναντι ο ιατρός Παπακωνσταντίνου και λίγο πιο πέρα ο επιχειρηματίας Μποδοσάκης. Τους θυμάμαι με αγάπη γιατί όλοι μας καλοδέχονταν…
Την εποχή εκείνη μαθήτριες τού Αρσακείου ήταν οι πριγκίπισσες Σοφία και Ειρήνη τις οποίες δίδασκε η δασκάλα Όρσα Δελαγραμμάτικα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις δασκάλες και τις καθηγήτριες μου. Θυμάμαι τη Σοφία Σκούρα, καθηγήτρια Οικοκυρικών, η οποία δίδασκε μαγειρική στις σπουδάστριες. Από εκείνη έμαθα πώς να συμπεριφέρομαι στο τραπέζι την ώρα τού φαγητού, πώς σερβίρονται και πώς τρώγονται διάφορα φαγητά και φρούτα. Πώς στρώνεται ένα τραπέζι για επίσημο γεύμα, πώς γίνεται η πρόσκληση σε γεύμα…».
Η επίσκεψη τής κ. Κατσογιάννου ολοκληρώθηκε με μια ευχάριστη περιήγηση στους εξωτερικούς χώρους τού Σχολείο, όπου οι μαθητές έμαθαν την ιστορία κάθε κτηρίου, τις αλλαγές που έχουν γίνει μέσα στον χρόνο, πώς ήταν παλιά ο κήπος τού Σχολείου και πολλά άλλα. Συγκίνησε και ενέπνευσε η ωραία αυτή επίσκεψη τους μαθητές, οι οποίοι θέλησαν να αποτυπώσουν στο χαρτί σκέψεις και ζωγραφιές για όσα έμαθαν την ημέρα αυτή και να ευχαριστήσουν την κ. Κατσογιάννου για την αγάπη της και την ευγένειά της.

• 
•