Η Ράνια, η Μαρίνα, ο Χρήστος και ο Θεοφάνης, μαθητές τής Γ΄Λυκείου, ξεκίνησαν την εκδήλωση με αυτά τα λόγια:

«Στη σημερινή μας εκδήλωση θα παρακολουθήσουμε, στη συνέχεια, το χρονικό του πολυτεχνείου αλλά και βασικά ιστορικά γεγονότα άμεσα συνδεδεμένα με αυτό, που συνέβησαν πριν και μετά την ημέρα της 17ης Νοεμβρίου του 1973, μια μέρα που μας θυμίζει ότι η διεκδίκηση κάποιων, αυτονόητων σήμερα, ελευθεριών χρειάζεται αγώνες και θυσίες.

Εκείνες τις μέρες υπήρξε ηρωισμός, αυτοθυσία, ιδανικά, έννοιες που για κάθε νέο είναι ο αντίποδας στην υποχώρηση, την αδιαφορία, το συμβιβασμό.

Για να τιμήσουμε λοιπόν αυτό το πνεύμα, συγκεντρωθήκαμε εδώ.

Με όσα θα παρακολουθήσουμε θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε το κλίμα εκείνης της εποχής, αλλά και τα όσα συνέβησαν εκείνη την περίοδο και σημάδεψαν με τον τρόπο τους την ιστορία του τόπου μας.»

Με εικόνες και λόγια, λοιπόν, χρησιμοποιώντας πλούσιο αρχειακό υλικό, παρουσίασαν τα παιδιά τον αυταρχισμό τού δικτατορικού καθεστώτος, την ανελευθερία και την καταπίεση. Σ΄αυτό το κλίμα φόβου, στα πανεπιστήμια οι νέοι φοιτητές ήταν αυτοί που άρθρωσαν κυρίως λόγο αμφισβήτησης: οι καταλήψεις της Νομικής, οι διεκδικήσεις τού φοιτητικού κινήματος ενεργοποιούν σιγά σιγά την αντίδραση τού λαού, και κορυφώνονται με την κατάληψη τού Πολυτεχνείου. Τα ηχητικά ντοκουμέντα από τον ραδιοφωνικό σταθμό τού Πολυτεχνείου, τα συνθήματα και τα λόγια των φοιτητών ακούστηκαν για άλλη μια φορά ευαισθητοποιώντας τους μαθητές και τις μαθήτριες. Στόχος όμως τής εκδήλωσης ήταν η συγκίνηση για τον ηρωισμό των φοιτητών να ενταχθεί στο ιστορικό της πλαίσιο, να συνδεθούν τα δραματικά γεγονότα με τις ανελεύθερες ιδεολογικές επιλογές ενός δικτατορικού καθεστώτος που χρησιμοποίησε τη βία ενάντια στους πολίτες τής χώρας.

Την εκδήλωση ετοίμασαν και παρουσίασαν η Ράνια Γκαβέζου, η Μαρίνα Μαυρίδου, ο Χρήστος Κουτσοκώστας και ο Θεοφάνης Καμαριάρης, με την καθοδήγηση των καθηγητών Νίκου Καβαρδίνα, Νίκου Γκριμπίζη και Αλέξη Κοκκάλου.