Στο πλαίσιο των διαθεματικών δραστηριοτήτων, οι μαθητές τής Α΄ τάξης τού Α΄ Αρσακείου-Τοσιτσείου Δημοτικού Εκάλης εκπόνησαν σχέδιο εργασίας με θέμα «Η ιστορία τής γραφής» και δημιούργησαν το δικό τους «Μαγικό βιβλίο». Η δράση πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια τού β΄ τριμήνου τού 2012 με την καθοδήγηση τής δασκάλας κ. Μ. Χωριανοπούλου.

• 
•  

Η αφορμή για την επιλογή τού συγκεκριμένου θέματος δόθηκε από την ενασχόληση των παιδιών με τη γραφή-ανάγνωση στο μάθημα τής Γλώσσας. Στόχος τού προγράμματος ήταν οι δραστηριότητες να πλαισιώσουν τη διδακτέα ύλη αναδεικνύοντας την πολιτισμική διάσταση τής γραφής, συντελώντας στη δημιουργία τής κατάλληλης ατμόσφαιρας στην τάξη και κινητοποιώντας τις αισθήσεις και τα συναισθήματα των μαθητών.
Οι μικροί μαθητές απόλαυσαν ιστορίες και παραμύθια όπως:
•   Τα παραμύθια τού Κίπλινγκ «Η πρώτη επιστολή» και τού Πάολο Κοέλιο «Α, β, γ, δ….»
•  Την ιστορία τού στρατηγού Μακρυγιάννη μέσα από τα «Απομνημονεύματα» και τον πόθο του να μάθει γράμματα ακόμα και σε μεγάλη ηλικία. Αυτό ήταν και η αφορμή για να συζητήσουν και να κατανοήσουν το φαινόμενο τού αναλφαβητισμού.
•    Αποσπάσματα από έργα τού Ηρόδοτου, τού Ζαχαρία Παπαντωνίου, τής Πηνελόπης Δέλτα κ.ά.
•    Την ιστορία κάποιων ανακαλύψεων:
     - πώς έφτιαξε χαρτί ο Τσάι Λούεν στην Κίνα παρατηρώντας τη φύση γύρω του
     - πώς φτιάχτηκε το πρώτο μολύβι
     - την εφεύρεση τής τυπογραφίας, με τη βοήθεια τού βιβλίου «Γουτεμβέργιος»
 • Θησαυρούς τής ελληνικής παράδοσης, όπως τα κάλαντα τής Πρωτοχρονιάς, ταχτάρισμα από τον Αϊ-Βασίλη, νανουρίσματα και το δημοτικό τραγούδι «Η αλφαβήτα τής αγάπης».
Επίσης επεξεργάστηκαν και μελέτησαν το βιβλίο τής Παυλίνας Παμπούδη «Με το Άλφα και το Βήτα». Η επεξεργασία τού θέματος έγινε σε ποικίλα και διαφορετικά επίπεδα, με κεντρικό σημείο αναφοράς και αποτύπωσης ένα ιδιαίτερο βιβλίο-κατασκευή (LAPBOOK) που θα απεικόνιζε με μεγαλύτερη σαφήνεια το ταξίδι τής γραφής στον χρόνο. Με πλοηγούς τον ενθουσιασμό, τη φαντασία και τον αυθορμητισμό τους τα  παιδιά έφτιαξαν το δικό τους μαγικό βιβλίο (LAPBOOK), που δεν είχε μόνο σελίδες, αλλά πολλές προεκτάσεις, κάρτες με φωτογραφίες και ποιήματα, κρυφούς φακέλους με θησαυρούς γνώσεων, τσέπες με ευφάνταστες δημιουργίες, τρισδιάστατες κατασκευές, εργαλεία γραφής, όπως γραφίδες, καλαμάκια, φτερά κ.ά.
Κάθε εργασία ήταν μοναδική και ξεχωριστή, αντιπροσωπευτική τής προσωπικότητας κάθε μαθητή, που την ολοκλήρωνε και κινητοποιούσε σε μεγάλο βαθμό τις δεξιότητες και τις δημιουργικές του δυνάμεις. Οπισθόφυλλο ήταν μια ζωγραφιά με θέμα «Το αγαπημένο μου γράμμα» που φιλοτέχνησαν οι μαθητές με τέχνη και φαντασία.
Με κατάλληλες κινήσεις και παιχνίδι σχημάτισαν με το σώμα τους τα γράμματα τής αλφαβήτου. Το πρώτο εσωτερικό εσώφυλλο αποτέλεσε κολλάζ αυτών των φωτογραφιών.
Με τη βοήθεια οπτικοακουστικού υλικού οι μαθητές ταξίδεψαν στην ιστορία. Σαν τους ανθρώπους των σπηλαίων έφτιαξαν τη δική τους βραχογραφία «Το μαγικό ποτάμι και το φεγγάρι». Προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τον «Δίσκο τής Φαιστού» με οδηγό τη φαντασία και το ένστικτό τους και να καταγράψουν μια παραγγελία στη Μινωική Κρήτη. Με τα σύμβολα τής Γραμμικής Β δημιούργησαν το δικό τους παραμύθι με θέμα «Ο κυνηγός και το ελάφι».
Έμαθαν για την κατασκευή παπύρου από τους αρχαίους Αιγύπτιους στις όχθες τού Νείλου και με τη βοήθεια γραφίδας από καλάμι έγραψαν τα πρώτα τους ιερογλυφικά. Στο τέλος τής διαδικασίας φιλοτέχνησαν με κέφι και μεράκι ομαδοσυνεργατικά έναν πάπυρο ειλητάριο με ιερογλυφικά σύμβολα-εικόνες.
Μαθητές στις όχθες τού ποταμού στη Σουμερία σχεδίασαν πάνω σε πλάκες από πηλό λέξεις με τη σφηνοειδή γραφή και σχολίασαν: «Κι αν ξεχάσουμε το καλάμι μας στο σπίτι, ο δάσκαλος δεν μαλώνει, κόβουμε ένα από το ποτάμι», «Κύριε, ασήκωτη η ορθογραφία σήμερα».
Πολλές παρεξηγήσεις προέκυπταν με τη χρησιμοποίηση μόνο των συμφώνων στο φοινικικό αλφάβητο και ανακαλύπτοντας πολλές εκδοχές λέξεων, τα παιδιά γέλασαν πολύ.
Εκτίμησαν την προσθήκη φωνηέντων από τους αρχαίους Έλληνες, που έδωσε ακρίβεια και σαφήνεια στις λέξεις.
Διάβασαν σε όστρακα (σπασμένα κομμάτια αγγείου) ονόματα και λέξεις και με έκπληξη και θαυμασμό ανακάλυψαν τη διαχρονικότητα τής ελληνικής γλώσσας. Σε κηρωμένη πλάκα και χαρτί, με τη βοήθεια «τής στύλου», χάραξαν αρχαίες ελληνικές λέξεις και κατέληξαν στο εξής αίνιγμα:
«Γόμα ήταν  στ’ αρχαία χρόνια
ούτε την αγόραζες ούτε την έφτιαχνες
ούτε την έπιανες»,
Τι είναι;
Ο ήλιος φυσικά που έλιωνε το κερί και η κηρωμένη πλάκα ήταν έτοιμη για το μάθημα τής επόμενης μέρας.
Με φτερό και μελάνι έγραψαν μήνυμα κρυφό σε περγαμηνή και έκλεισαν με βουλοκέρι το φακελάκι όπως οι Βυζαντινοί: «Σπάσε το βουλοκέρι, για να διαβάσεις το μυστικό».
Στο Χημείο τού Σχολείου έφτιαξαν χαρτοπολτό και χαρτί και μετά μοιράστηκαν τα κομμάτια για το μαγικό τους βιβλίο.
Με πένα και κοντυλοφόρο έγραψαν, όπως παλιά, γράμματα καλλιτεχνικά.
Σχεδίασαν κινεζικά ιδεογράμματα και «ήταν σαν αφηρημένη τέχνη».
Στο στάδιο που μελετούσαν την τυπογραφία στοιχειοθέτησαν και τύπωσαν το δικό τους μικρό κειμενάκι, τοποθετώντας τα τυπογραφικά στοιχεία «καθρεπτικά».
Το μαγικό βιβλίο ήταν το καράβι που ταξίδεψε τους μαθητές στον κόσμο και στην ιστορία τής γραφής με τη βιωματική μάθηση, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και την προσωπική αναζήτηση να δίνουν αέρα στα πανιά του.