Γράφουν οι μαθήτριες Μαρία Αντωνακοπούλου και Αθηνά Ορφανού (Β΄3):
Με αφορμή την ιστορία της Καλλιπάτειρας, που διδαχθήκαμε στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών, συνειδητοποιήσαμε πως η θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα ήταν αρκετά υποβαθμισμένη. Αναφέρεται στο κείμενο του Παυσανία, πως στην Ηλεία υπήρχε ένα μεγάλο και απόκρημνο βουνό, το οποίο ονομαζόταν Τυπαίο, από όπου-κατά την τότε ισχύουσα νομοθεσία- πετούσαν τις γυναίκες που τολμούσαν να διαβούν τον Αλφειό ποταμό κατά την περίοδο τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων ή που εισέρχονταν στο Ολυμπιακό στάδιο. Η μοναδική γυναίκα που παραβίασε τον νόμο ήταν η Καλλιπάτειρα ή αλλιώς Φερενίκη, η οποία κατ’εξαίρεση (επειδή είχε πατέρα, αδέρφια και γιο που ήταν Ολυμπιονίκες) δεν τιμωρήθηκε με θάνατο από τους Ελλανοδίκες.
Κι ερχόμαστε τώρα στο 2024… Εάν ρίξουμε μια ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα, θα συνειδητοποιήσουμε πως σε κάποιες χώρες του κόσμου οι γυναίκες εξακολουθούν να θεωρούνται κατώτερα όντα ή «πολίτες δεύτερης κατηγορίας» και οι ποινές για εκείνες, σε περίπτωση που δεν συμμορφώνονται με τους ισχύοντες νόμους είναι απάνθρωπα σκληρές! Μα, είναι δυνατόν να γίνονται ακόμα τέτοιες διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα και μάλιστα, να υπάρχουν και νόμοι που να το ενισχύουν αυτό;
Μετά από τόσους αιώνες αγώνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συλλογικής προσπάθειας των γυναικών για την κατάκτηση της ισότητας, δυστυχώς, σε αρκετές χώρες, κυρίως της Ανατολής, όπως στο Αφγανιστάν, οι γυναίκες είναι σαν να μην ζουν… Τα τελευταία τρία χρόνια, η φυλή των Ταλιμπάν, που έχει καταλάβει την εξουσία στο Αφγανιστάν, έχει στερήσει από πολλές γυναίκες- μικρά κορίτσια έως μεγαλύτερες γυναίκες- πολλά θεμελιώδη δικαιώματα. «Δεν υπάρχει πια ελευθερία για τις γυναίκες», δήλωσε στο CNN η Μαχμπούμπα Σεράζ, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν και υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης το 2023. «Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν σιγά- σιγά διαγράφονται από την κοινωνία, από τη ζωή, από παντού! Οι απόψεις τους, οι φωνές τους, όσα σκέφτονται…». Συχνά, αγνοούνται γυναίκες για καιρό και αργότερα ανακαλύπτουν ότι έχουν σκοτωθεί. Αν μια γυναίκα δοκιμάσει να υψώσει τη φωνή της για να διαμαρτυρηθεί ή να υποστηρίξει την άποψή της, η οικογένειά της τίθεται σε ομηρία και είτε θα την συλλάβουν είτε θα την σκοτώσουν. Οι Ταλιμπάν ανακοίνωσαν οκτώ κανόνες, οι οποίοι αν παραβιαστούν, θα οδηγούν στον θάνατο. Ίσχυαν από το 1996 μέχρι το 2001, αλλά και σήμερα, μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, συνεχίζουν να ισχύουν! Και ποιοι είναι αυτοί οι «κανόνες»;
1. Οι γυναίκες πρέπει να φορούν μπούργκα, που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια τους. 2. Δεν τους επιτρέπεται να ταξιδέψουν, παρά μόνο με άνδρα συνοδό. 3. Δεν τους επιτρέπεται να φοιτούν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ούτε στα πανεπιστήμια και να εργάζονται σε διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.4. Έχουν περιορισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας. 5. Δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους, χωρίς να συνοδεύονται από άνδρα-μέλος της οικογένειάς τους. 6. Υπάρχουν ειδικά λεωφορεία για εκείνες, ενώ για να μπουν σε ταξί, θα πρέπει και πάλι να συνοδεύονται από κάποιον άνδρα συγγενή τους. Δεν μπορούν να πάνε σε πάρκα, γυμναστήρια ή πισίνες. 7. Τα παράθυρα των σπιτιών τους πρέπει να είναι βαμμένα, προκειμένου να μην μπορεί κανένας περαστικός απ’ έξω να δει στο εσωτερικό τους. 8. Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν άρρενες συγγενείς, για να μείνουν υπό την εποπτεία τους, η γυναίκες οδηγούνται στη φυλακή «για την προστασία τους».
Τέτοιες καταστάσεις, φυσικά, δεν θα έπρεπε να συνιστούν μια «κανονικότητα» εν έτει 2024! Νεαρά κορίτσια με τόσα πολλά προσόντα και προοπτικές δεν έχουν τη δυνατότητα να προοδεύσουν και να προσφέρουν στο μέλλον του τόπου τους-και όχι μόνο. Ως μαθητές και μαθήτριες γυμνασίου, αλλά και ως μέλη μιας σύγχρονης κοινωνίας, αυτό αποτελεί σίγουρα κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει. Ας μπούμε για λίγο στη θέση τους! Φαντάζεστε να είχατε τόσα όνειρα και στόχους και μόνο επειδή γεννηθήκατε γυναίκες, όλα αυτά να καταπατούνταν από μία μεσαιωνική ιδεολογία; Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας συνειδητοποιήσουμε πως οι γυναίκες αποτελούν το 50% -ή και περισσότερο- του πληθυσμού της γης και απαιτείται να έχουν και εκείνες άποψη, δικαιώματα και ισότιμη θέση με τους άνδρες. Συνεπώς, αντί να αγνοούμε καταστάσεις, όπως αυτή, η οποία αποκαλείται από πολλούς «έμφυλο απαρτχάιντ», οφείλουμε να ενημερωνόμαστε και να κατανοήσουμε πως οι διακρίσεις δεν έχουν εξαλειφθεί. Αντιθέτως, μπορεί να οξυνθούν, όσο μένουμε ανενημέρωτοι ή με «σταυρωμένα τα χέρια»…
Σχολειά-ζω