Εκτύπωση

Με έναν αλλόκοτο ενθουσιασμό, με τη χαρά τής νίκης, με το χαμόγελο που έφερνε στα χείλη το πάθος και το πείσμα τής αποφασιστικότητας να επιβεβαιωθεί η ιστορική δισύλλαβη αρνητική απάντηση τού ελληνικού λαού στην άλογη απαίτηση των κατακτητικών δυνάμεων τού Άξονα να παραδοθεί η χώρα μας χωρίς καμία αντίσταση αγωνίστηκαν οι Έλληνες στρατιώτες, με άφατο ηρωισμό, με αξεπέραστη αυταπάρνηση, με χαλύβδινο ηθικό, στα βουνά τής Πίνδου.

 Εκεί, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, ξεπέρασαν τον εαυτό τους και έγιναν θυσία στον βωμό τού χρέους στη λευτεριά τής πατρίδας. Εκεί άγιασαν τον τόπο με τα άψυχα κορμιά τους... Εκεί, παρέμειναν σκεπασμένοι με λιγοστό χώμα σε σπαρμένα χωράφια, σε αυλές σπιτιών, σε προαύλεια σχολείων, κάτω από πρόχειρα χτισμένα καταλύματα, ανώνυμοι, άγνωστοι για πάνω από μισό αιώνα...

Και ήρθε μια ώρα ευλογημένη που, κατά τα έτη 1998-1999, η Ελληνική Δύναμη Αλβανίας ( ΕΛΔΑΛ ), με Διοικητή τον ταξίαρχο ε.α. Κωνσταντίνο Ροδόπουλο, ανέλαβε ως έργο ζωής τις έρευνες για την ανακομιδή των οστών των πεσόντων.

Μαζί με τα οστά καταγράφονταν σε πρωτόκολλο όποια αντικείμενα βρίσκονταν στους πρόχειρους αυτούς τάφους, εθνόσημα και ενθυμήματα, σταυροί και δαχτυλίδια, τσατσάρες και ξυράφια, βάμμα ιωδίου και πράσινο οινόπνευμα.

Συγκλονιστικές στιγμές στα νεκροταφεία Ελλήνων στρατιωτών στο Αλβανικό Μέτωπο, στο χωριό Βουλιαράτες τής Δρόπολης, στην Κλεισούρα και αλλού. 

Κι όλα αυτά τα πρωτόφαντα και πρωτάκουστα τα αφηγήθηκε με φωνή που συχνά τσάκιζε από βαθιά συγκίνηση ο ίδιος ο ταξίαρχος Κωνσταντίνος Ροδόπουλος στους μαθητές τής Στ' τάξης τού Β΄ Αρσακείου Δημοτικού  Ψυχικού, όταν επικοινώνησε μαζί τους μέσω τηλεδιάσκεψης, την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020. 

Ο επίλογος της καταπληκτικής, πραγματικά, παρουσίασής του επαληθεύει το γεγονός πως την ημέρα αυτή έγινε μαζί με τα παιδιά το καλύτερο μνημόσυνο... 

"Προσωπικά, με πλήγωνε που ήταν εκεί άταφοι, που δεν τους έκανε ποτέ κανείς ένα τρισάγιο. Ήταν μέσα μου, τους ένιωθα συμπατριώτες μου. Ένιωθα βαριά την κληρονομιά να τους αναζητήσω, να μπουν γαλήνια πλέον σε έναν τάφο, να ξέρουν οι δικοί τους πού βρίσκονται, να ανάβουν εκεί ένα κεράκι... ".