Το Α΄ Αρσάκειο Γενικό Λύκειο Ψυχικού, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, διοργανώνει εκδήλωση μνήμης την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022 και ώρα 6.30 το απόγευμα στο Θέατρο Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού, με τον γενικό τίτλο «ΜΝΗΜΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ – ΦΩΣ ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ 100 χρόνια μετά…».
Η εκδήλωση αποτελεί την κορύφωση σχετικού προγράμματος που εκπονείται από το Σχολείο, το οποίο εστιάζει στο Ιωνικό Πανεπιστήμιο, που ιδρύθηκε στη Σμύρνη και οργανώθηκε από τον μεγάλο Μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, αλλά δεν λειτούργησε, λόγω των τραγικών γεγονότων που συνέβησαν.
Το Α' Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, απέκτησε μερικά από τα ιατρικά όργανα που είχε προμηθευτεί ο Κ. Καραθεοδωρή για το Ιωνικό Πανεπιστήμιο, μετά από δωρεά της Θέμιδος Παπαδοπούλου, Αντιπροέδρου και Εφόρου των Μουσείων της Εστίας Νέας Σμύρνης.
«Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι» {ψαλμοί, κεφάλαιο128}
«…Υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Λιτανεύει ο αέρας της αρετής ω παιδιά μου» (Ν. Βρεττάκος)
Η ιστορική μνήμη αποκτά ιδιαίτερο νόημα όταν συνδεθεί με τη ζωή και την πράξη, όταν βαφτιστεί στο σήμερα. Κάθε 17 Νοέμβρη η σκέψη μας και η καρδιά μας ταξιδεύει στο χώρο του Πολυτεχνείου, στο ξεσηκωμό των φοιτητών, της νεολαίας και του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας. Δεν είναι μια μέρα χαμένη για το μουσείο της ιστορίας. Είναι μια μέρα μνήμης, περισυλλογής, μάθησης, διδαγμάτων και αξιολόγησης των δικών μας πράξεων, σε σχέση με την ιστορία και τις γενιές που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία, τη ζωή και τη δημοκρατία. Για όλους μας η ιστορία αυτή πρέπει να έχει διδακτικό περιεχόμενο. Δεν είναι ιστορία μόνο για τα βιβλία. Είναι ιστορία-οδηγός για δράση. Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν απελευθερωτική. Με τις ουτοπίες της και τον ριζοσπαστισμό της δεν αμφισβήτησε τα πάντα αλλά επαγγέλθηκε και πολλά. Πίστεψε στον εαυτό της, αγωνίστηκε στο όνομα όλων και έτσι έσωσε τη χαμένη τιμή πολλών. Ήταν και είναι μια γενιά σύνορο. Το Πολυτεχνείο δείχνει δρόμους και τρόπους ζωής ασυμβίβαστους με την υποταγή, το βόλεμα και τον ατομικισμό. Δεν είναι ιστορική στιγμή, κραυγή, μνημείο. Είναι η αντίσταση στην αφομοίωση, είναι η αμφισβήτηση της γκρίζας καθημερινότητας, είναι η καθημερινή απόρριψη αλλά και η καθημερινή πράξη. Είναι η διεκδίκηση της ομορφιάς, της φιλίας, της αλήθειας και του χαμόγελου. Γι’ αυτό εμείς οφείλουμε να δώσουμε χρώμα στα όνειρα, στα σύμβολα και στα μηνύματα, να φωτίσουμε τις αλήθειες αυτής της γενιάς που έτσι κ αλλιώς βάφτηκαν με αίμα. Από την ώρα όμως που οι μισές αλήθειες κυριάρχησαν οι μεγάλες αλήθειες δεν άντεξαν. Έκαναν βαθιά υπόκλιση προς την ιστορία και χάθηκαν σαν τις νεράιδες του παραμυθιού. Ίσως γιατί το ατέλειωτο κυνήγι της ατομικής ευτυχίας και επιτυχίας να είναι το ναρκωτικό και ο αργός θάνατος του ανήσυχου και ευαίσθητου πολίτη.
Υστερόγραφο: 49 χρόνια πριν, σ΄ αυτή τη ρωγμή του χρόνου, μέσα σε τρεις μέρες του Νοέμβρη μια ολόκληρη γενιά πήρε τη σκυτάλη, σήκωσε τη σημαία στα χέρια της αφήνοντας για πάντα το αποτύπωμα της, την υπογραφή της στην ιστορία.
Είμαστε περήφανοι στον τόπο μας γιατί τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αντιλήψεις της βίας δεν βρήκαν ποτέ απήχηση στο λαό μας.
Η Διευθύντρια
Ο Σύλλογος καθηγητών
Καλύτερη και από χιλιάδες μέρες επιμελούς διαβάσματος, είναι μία ημέρα με έναν εξαιρετικό καθηγητή
Ιαπωνική παροιμία
Μόλις 28 χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που με απόφαση της UNESCO υιοθετήθηκε η 5η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στους Εκπαιδευτικούς. Η επιλογή δεν είναι τυχαία, καθώς την ίδια μέρα του 1966 για πρώτη φορά υπεγράφη η Σύσταση σχετικά με το καθεστώς των εκπαιδευτικών. Έτσι, για πρώτη φορά αναγνωρίζονται επισήμως δικαιώματα και καθήκοντα στον διδάσκοντα και, ταυτόχρονα, καθορίζεται η διαδικασία της πρόσληψης αλλά και της εκπόνησης του διδακτικού του έργου.
Ο εορτασμός αυτός, όμως, φέτος έχει μία ειδική βαρύτητα και σημασία. Καθώς, τα τελευταία χρόνια, η επικοινωνία με τον δάσκαλο είχε εξαφανιστεί λόγω της πανδημίας και η επαφή με μια φιγούρα που άλλοτε αποτελούσε πρότυπο είχε χαθεί, χρειάζεται να επαναπροσεγγίσουμε το ρόλο του δασκάλου και να θυμηθούμε την αναμφισβήτητη προσφορά του.
Προσκυνώ τη χάρη σου και θαυμάζω τα έργα σου, λαέ μου!
Όσοι κατέχουν το βαθύτερο νόημα της ιστορίας και διακρίνουν την αλληλουχία των μεγάλων της ωρών, εκείνων που τις έχουν ονομάσει «αστερωμένες ώρες της ανθρωπότητας», γνωρίζουν ότι το ΟΧΙ του ‘40 δεν ήταν συμπτωματική εκδήλωση περιστάσεων αλλά συνειδητή έκφραση πεποιθήσεων.
Η μακρά πολεμική ιστορία του έθνους μας -επιβεβλημένη από σκοπούς εκπολιτιστικούς, απελευθερωτικούς ή αμυντικούς- έχει προσφέρει ύψιστα παραδείγματα φιλοπατρίας, πολιτισμού, ηρωισμού και αυτοθυσίας σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μια θεία οικονομία και εύνοια λες και ορίζει κατά καιρούς αυτή του την αναβάπτιση στις πηγές της ιστορίας του. Ο ελληνικός λαός ουδέποτε υπήρξε λαός πολεμικός. Η ποίηση, η φιλοσοφία, η τέχνη, η επιστήμη, αν δεν ήταν τα κύρια μελήματά του, δεν θα είχαν εξαπλωθεί και διδάξει ολόκληρο τον κόσμο. Ο Έλληνας έπαιρνε στο χέρι το δόρυ και την ασπίδα, την πάλα και το γιαταγάνι, το ντουφέκι και τα σύγχρονα πολεμικά μέσα, μόνο όταν τα κρατούσε στο δικό του ο αντίπαλος. Και τότε ήξερε να τα χρησιμοποιεί. Δεν ήταν ο συστηματικός πολεμιστής. Ξεπεταγόταν στα πεδία των μαχών απότομα, πολλές φορές ανέτοιμος, όταν απότομα εμφανιζόταν η ανάγκη.
19 Σεπτεμβρίου 2022
Οι έφηβοι για να έχουν μια ομαλή αναπτυξιακή πορεία πρωτίστως χρειάζονται «γονείς αυθεντικούς» και «δασκάλους συνειδητοποιημένους».
Λέγεται, σχετλιαστικά, ότι «τα παιδιά φέρνουν στο σχολείο, μαζί τους, και τους γονείς τους!».
Αυτό είναι ευκταίο, γιατί πολυετής εκπαιδευτική έρευνα έδειξε ότι η ενεργός συμμετοχή του γονέα στα σχολικά δρώμενα και στο μαθησιακό έργο του παιδιού μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αναπληρώσει ακόμα και έλλειμμα στη νοημοσύνη του. Με απόλυτη βεβαιότητα ότι η έρευνα αυτή αποδίδει την πραγματικότητα, το σχολείο μας στις 19 Σεπτεμβρίου ημέρα Δευτέρα, στο θέατρο των Αρσακείων Ψυχικού προσκάλεσε τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών της Α΄ Λυκείου για έναν «ανοιχτό διάλογο» αλληλοενημέρωσης και αλληλοσυμβουλευτικής μεταξύ σχολείου και οικογένειας για την όλη λειτουργία του παιδιού στο σχολείο και στο σπίτι.
Η Διευθύντρια του σχολείου κ. Μαυροειδή Αμαλία και ο Υποδιευθυντής κ. Κατσιαδράμης Κωνσταντίνος μαζί με τους εκλεκτούς συναδέλφους από την Συμβουλευτική-Ψυχολογική Υπηρεσία του σχολείου μας, κ. Κούκνη Μαρία και κ. Κατηνιώτη Παντελή, την υπεύθυνη των Ρητορικών Αγώνων κ. Τσαγκαράκη και την υπεύθυνη για τα Forensics κ. Δημητροπούλου Μαρία, υποδέχτηκαν τους γονείς-κηδεμόνες (η ανταπόκρισή τους ήταν καθολική) ως «ισότιμους συνομιλητές» σε κλίμα ψυχολογικής-παιδαγωγικής συμβουλευτικής. Κοινή πεποίθηση όλων των εκπαιδευτικών του σχολείου μας είναι ότι οι συναντήσεις αυτές αποτελούν «χρυσή ευκαιρία» τόσο για τον εκπαιδευτικό όσο για τον γονέα για διαμόρφωση της αναγκαίας συναντίληψης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.