Ήταν ξημέρωμα φθινοπώρου, όταν μια μικρή χώρα σήκωσε το ανάστημά της μπροστά στη βαριά σκιά του πολέμου. Μια λέξη ειπώθηκε, λιτή και καθαρή: “ΟΧΙ“. Ένα «ΟΧΙ» που δεν ήχησε με φωνές, αλλά με πράξεις. Από ανθρώπους απλούς, που άφησαν πίσω σπίτια, παιδιά και ζωή, για να υπερασπιστούν το δικαίωμα να είναι ελεύθεροι. Ήταν τότε που τα βουνά της Πίνδου έγιναν βιβλία ιστορίας και το κρύο του Οκτώβρη ζεστάθηκε από το θάρρος και την πίστη. Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο ημέρα μνήμης. Είναι μια υπενθύμιση. Πως το φως δεν έρχεται μόνο από τον ήλιο, αλλά και από τη στάση του ανθρώπου απέναντι στο σκοτάδι.
Στεκόμαστε με σεβασμό, θυμόμαστε, διδασκόμαστε…
