Γράφουν οι μαθήτριες Δώρις Ρέππα (Β3), Νάγια Τσιτσώνη, Σάρα Φραγκουλοπούλου (Β4)
Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μικρό μπλε αστέρι, που το έλεγαν Γη, υπήρχε μια πολιτεία, που λεγόταν “Χρωματούπολη”. Ήταν γεμάτη χρώματα, κατακόκκινα λουλούδια, μπλε ποτάμια, καταπράσινα δέντρα και σπίτια βαμμένα με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Οι κάτοικοι αγαπούσαν τη φύση, όμως, σιγά-σιγά άρχισαν να την ξεχνούν… Έφτιαχναν εργοστάσια που έβγαζαν καπνούς, πετούσαν σκουπίδια όπου να ‘ναι, έκοβαν τα δέντρα για να φτιάξουν μεγάλα κτήρια.
Μια μέρα, τα χρώματα άρχισαν να χάνονται. Το ποτάμι θύμωσε κι έγινε γκρίζο, τα δέντρα ξεράθηκαν, ο ουρανός έχασε το χαμόγελό του και το γαλάζιο χρώμα του. Όλα έγιναν θαμπά και θλιμμένα. Οι κάτοικοι πανικοβλήθηκαν! Ένα μικρό παιδί, ο Φοίβος, αποφάσισε να ανακαλύψει γιατί είχαν χαθεί τα χρώματα! Περπάτησε στο δάσος, έφτασε στο βουνό και τελικά, βρήκε το γέρικο ουράνιο τόξο που του ψιθύρισε: «Τα χρώματα έφυγαν, γιατί κανείς δεν προσέχει τη φύση πια. Αν θέλεις να τα φέρεις πίσω, πρέπει να ξυπνήσεις τις καρδιές των ανθρώπων.»
-Τι μπορώ να κάνω εγώ; Είμαι μόνο ένα παιδί! απάντησε εκείνος.
Το ουράνιο τόξο χαμογέλασε: «Ακόμη κι ένα μικρό παιδί μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αν ξεκινήσει με μια μικρή πράξη αγάπης.»
Ο Φοίβος γύρισε πίσω και άρχισε να μιλάει σε όλους για τη Γη! Πήγε στους γείτονες, σε φίλους, ακόμα και στον δήμαρχο. Τους έδειξε πώς να φυτεύουν δέντρα, να μαζεύουν σκουπίδια, να ανακυκλώνουν και να σέβονται τη φύση.
Σιγά-σιγά, τα πρώτα χρώματα άρχισαν να επιστρέφουν: το πράσινο στα φύλλα, το μπλε στον ουρανό, το κόκκινο στις παπαρούνες. Οι άνθρωποι κατάλαβαν πως τα χρώματα της ζωής εξαρτώνται από το πώς φερόμαστε στη Γη. Κι έτσι, η “Χρωματούπολη” έγινε ξανά μια πόλη γεμάτη ζωή, ομορφιά και οικολογική σοφία.
Από τότε, κάθε φορά που φυσάει απαλά ο άνεμος, τα παιδιά λένε πως είναι η Γη που τους ψιθυρίζει: «Να αγαπάτε το σπίτι σας, γιατί χωρίς αυτό δεν υπάρχει ζωή.»
Η Γη δεν ανήκει σε κανέναν· ανήκει σε όλους.
Κάθε φορά που τη φροντίζουμε φυτεύοντας ένα δέντρο ή μαζεύοντας ένα σκουπίδι, κάνουμε το σπίτι μας λίγο πιο όμορφο!
