Γράφουν οι μαθήτριες Άρτεμις Σταυριανοπούλου, Μυρτώ Τουτούζη, Νάγια Τσιτσώνη και Σάρα Φραγκουλοπούλου (Β4)
Την Τρίτη 18 Νοεμβρίου το τμήμα Β4 του Α΄ Αρσακείου- Τοιτσείου Γυμνασίου Εκάλης επισκέφθηκε τη Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας «Γαλιλαία» στα Σπάτα. Από την πρώτη στιγμή που περάσαμε την είσοδο, καταλάβαμε ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο χώρο φροντίδας. Η ζεστασιά, η ηρεμία και τα χαμόγελα των ανθρώπων εκεί μάς έκαναν να νιώσουμε πως μπαίνουμε σε ένα «σπίτι» γεμάτο φροντίδα και αγάπη.
Στη «Γαλιλαία» προσφέρονται εξειδικευμένες υπηρεσίες σε ασθενείς με καρκίνο και νόσο του κινητικού νευρώνα, από κατ’ οίκον φροντίδα και υποστήριξη σε ξενώνα, μέχρι ψυχολογική και πνευματική ενδυνάμωση για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Ακούγοντας το έργο των ανθρώπων που εργάζονται εκεί, συνειδητοποιήσαμε πόση δύναμη χρειάζεται, για να στηρίζεις καθημερινά κάποιον άλλον, αλλά και πόση δύναμη σου επιστρέφει αυτή η προσφορά…
Λίγο πριν την επίσκεψη, είχαμε οργανώσει συγκέντρωση αναλώσιμων, όπως πάνες, υποσέντονα, μωρομάντηλα, καθώς και ορθοπεδικού εξοπλισμού, όπως καροτσάκια και ορθοστάτες. Όταν παραδώσαμε αυτά τα είδη, νιώσαμε ότι -έστω και για λίγο- μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητα κάποιων ανθρώπων πιο άνετη, πιο ανθρώπινη.
Καθώς περιηγηθήκαμε στους χώρους, συναντήσαμε φιλοξενούμενους που, παρά τις δυσκολίες, διατηρούν μια αξιοπρέπεια και μια δύναμη που μας συγκλόνισε. Με τη βοήθεια του προσωπικού, περνούν δημιουργικά τις ώρες τους βρίσκοντας χαρά σε μικρές δραστηριότητες και συζητήσεις. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο ζωντανός ήταν ο χώρος, πόσο μακριά από την εικόνα ενός «στεγνού» γηροκομείου, που ίσως έχουμε στο μυαλό μας.
Φεύγοντας από τη «Γαλιλαία», νιώθαμε μεγάλη ευγνωμοσύνη στην καρδιά μας. Η επίσκεψη αυτή μάς θύμισε πόσο σημαντικό είναι να στεκόμαστε δίπλα σε όσους μας χρειάζονται, να δίνουμε χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα και να αντιμετωπίζουμε το γήρας ως ένα κομμάτι της ανθρώπινης διαδρομής, που αξίζει σεβασμό και φροντίδα. Συνειδητοποιήσαμε κάτι που μέχρι τότε, ίσως, δεν είχαμε σκεφτεί τόσο βαθιά: τα γηρατειά δεν είναι η «πτώση» της ζωής, αλλά η ολοκλήρωσή της. Εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν δώσει αγώνες, που έχουν ζήσει χαρές και δυσκολίες, νιώσαμε σεβασμό. Ήταν μια εμπειρία, που μας δίδαξε ανθρωπιά, ενσυναίσθηση και το αληθινό νόημα της προσφοράς. Μια εμπειρία που, σίγουρα, δεν θα ξεχάσουμε!
