Θέλω γράμματα
Γιώργος Θεοτοκάς, Αργώ [1933]

1214Σαν ο Δαμιανός τελείωσε τη τρίτη του ελληνικού, ο γερο-Φραντζής είπε πως αρκετά γράμματα είχε μάθει και ήτανε καιρός να πιάσει δουλειά. Ο μικρός θα ήτανε δεκατριώ ή δεκατεσσάρω χρονώ. Μόλις άρχιζε να αποκτά μια συνείδηση κάπως καθαρή του κόσμου και τον κατείχε κιόλας το πάθος της γνώσης.. Το ασχημάτιστο και ερεθισμένο πνεύμα του δεν μπορούσε να σταματήσει πουθενά, γλιστρούσε απάνω απ' όλα αυτά τα απλοϊκά διαβάσματα προς όλες τις μεριές, προμάντευε θολά και λαχταρούσε κάποιες ανώτερες περιοχές της μάθησης. Δεν ήξερε βέβαια τι νόημα είχαν αυτά τα άγνωστα πράματα που τον σαγήνευαν τόσο. Ακολουθούσε αυθόρμητα την ορμή της ψυχής του, που τον έσερνε προς τα εκεί, και ονειρευότανε να γίνει μια μέρα ένας μεγάλος δάσκαλος που να κατέχει καλά, με τα δυο του χέρια, όλην τη σοφία των ανθρώπων, όλα τα βιβλία, όλα τα «γράμματα», και να μοιράζει γενναιόδωρα αυτούς τους θησαυρούς στους τριγυρινούς του. ..
— Το γένος δεν έχει ανάγκη από πολλά γράμματα, αποκρίθηκε απότομα και ξερά ο γερο-Φραντζής, το γένος έχει ανάγκη από παράδες.
...Ο μικρός έμπηξε τα κλάματα και τις φωνές. Δεν ήθελε, δεν μπορούσε να αρνηθεί τα βιβλία του και τα όνειρά του.. Μαζεύτηκε σε μια γωνιά, χτυπούσε το στήθος του με τις γροθίτσες του και ούρλιαζε μες στους λυγμούς του:
— Θέλω γράμματα! Θέλω γράμματα!

Η εβδομάδα κώδικα μας δίδαξε πολλά: πρώτα πρώτα ότι η αλληλοδιδακτική μέθοδος δεν πεθαίνει ποτέ. Δεύτερον, ότι οι απόφοιτοί μας όχι μόνο διαπρέπουν στην οικουμένη, αλλά και ότι μας θυμούνται και μας αγαπούν. Τρίτον, ότι ο ανθρώπινος παράγων, εκπεφρασμένος μέσα από τη θέληση για μάθηση, υπερισχύει κάθε άλλου (της τεχνολογίας συμπεριλαμβανομένης).

Ήδη από  καλοκαίρι του 2014 η Διευθύντρια και η καθηγήτρια πληροφορικής προετοίμαζαν το σχέδιο ανταποκρινόμενες στην πρόσκληση της Neelie Kroes, Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την πραγματοποίηση της Εβδομάδας Προγραμματισμού (11-17 Οκτωβρίου 2014). Το σχολείο μας είχε συμμετάσχει και το προηγούμενο Σχολικό Έτος, όταν η πρωτοβουλία αυτή των «Νέων Συμβούλων» από την «Ψηφιακή Ατζέντα για την Ευρώπη» έλαβε για πρώτη φορά σάρκα και οστά. Φέτος ζητήσαμε ενισχύσεις από εξέχοντες αποφοίτους και επιπλέον κινητοποιήσαμε μαθητές μεγαλύτερης τάξης να μεταδώσουν τα φώτα τους σε μαθητές μικρότερης τάξης μέσα στο σχολείο μας.

1501a 1501b
Πού αρχίζει κάτι και πού τελειώνει; Πώς ξεκινά μια προσπάθεια και πώς ευοδώνεται; Πότε γνωρίζουμε την κατάλληλη στιγμή, για να ορίσουμε την πρώτη αρχή ή να καθορίσουμε το τέλος;

Για τη Μαθητική Κοινότητα τα πράγματα είναι απλά: στις 11 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο γίνεται ο Αγιασμός στο σχολείο και τα μαθήματα ξεκινούν. Για τους εκπαιδευτικούς οι εργασίες έναρξης του νέου σχολικού έτους τρέχουν ήδη από την 1η Σεπτεμβρίου. Αντιστοίχως στις 30 Ιουνίου ολοκληρώνεται μια φάση της εκπαιδευτικής διαδικασίας για μικρούς και μεγάλους και ακολουθεί η ανασυγκρότηση του θέρους. Για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που θέτει στόχους και αγωνίζεται να τους πραγματοποιήσει ο κύκλος «αρχή και τέλος» δεν σταματά ποτέ.

Για άλλη μια φορά στις 11 Σεπτεμβρίου και φέτος το σχολείο γέμισε φωνές, ζωντάνεψε και πάλι ύστερα από τρεις μήνες χάρη στη δύναμη της νιότης που εισέβαλε «με ηχολόγισμα δικό της», κατά τον Διονύσιο Σολωμό. Κάθε αίθουσα, τα εργαστήρια, οι αυλές, τα πάντα έγιναν ο χωροχρόνος  των μαθητών, ξανάγιναν δικά τους, ώσπου να ολοκληρωθεί και ο κύκλος αυτός, να συμπληρωθεί το σχολικό έτος 2014-2015 και να αφεθούν άπαντες στη θερινή ραστώνη. Ένα τέλος που έρχεται προγραμματισμένα στις 30 Ιουνίου 2015, μόνο που, για να συνεχίσουμε τη σκέψη του Σολωμού, «τέτοιο τέλος είναι αρχή».