Γράφει η μαθήτρια Ιόλη Καραγεωργίου (Β΄1):

Καθώς μελετάμε την ιστορία, παρατηρούμε ότι ο πόλεμος αποτελεί ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο στην πορεία της ανθρωπότητας. Όταν ένας λαός αμύνεται απέναντι σε μια επίθεση, η σύγκρουση αναπόφευκτα οδηγεί σε απώλειες, καταστροφές και ανθρώπινο πόνο. Ωστόσο, αν δεν υπερασπιζόταν τον εαυτό του, η ειρήνη θα ερχόταν με τίμημα την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Η ιστορία έχει δείξει ότι πολλοί πόλεμοι ξεκίνησαν ως υποτιθέμενες προσπάθειες για ειρήνη ή για την αποκατάσταση της τάξης. Ανεξάρτητα από το ποιος τελικά κερδίζει και ποιος χάνει, η λήξη ενός πολέμου συχνά ακολουθείται από μια περίοδο ειρήνης. Αυτό γεννά ένα σημαντικό ερώτημα: Μπορεί η βία να είναι δικαιολογημένη, αν στόχος της είναι η ειρήνη;
Η ρήση των αρχαίων Ρωμαίων «Αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο!» αντανακλά μια σκληρή πραγματικότητα: πολλές φορές, η ισχύς θεωρείται αναγκαία για τη διατήρηση της ειρήνης. Υποστηρίζεται πως η βία μπορεί να δικαιολογηθεί, όταν στοχεύει στην υπεράσπιση αθώων, στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης ή την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, παρά τα επιχειρήματα υπέρ της χρήσης της βίας ως μέσου για την ειρήνη, οι επιπτώσεις του πολέμου είναι σχεδόν πάντα ολέθριες. Καταστρέφει ζωές, οικονομίες, πολιτισμούς και αφήνει βαθιά ψυχολογικά τραύματα στις κοινωνίες. Η ιστορία έχει επίσης αναδείξει ηγέτες, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ο Μαχάτμα Γκάντι, οι οποίοι απέδειξαν ότι η μη-βίαιη αντίσταση μπορεί να είναι ένα εξίσου ισχυρό όπλο για την κατάκτηση της δικαιοσύνης και της ειρήνης.
Προσωπικά, θεωρώ πως η βία ως μέσο για την επίτευξη της ειρήνης δεν είναι η ιδανική λύση. Παρόλο που συχνά επιλέγεται ως η πιο άμεση και εύκολη οδός, ο κόσμος μας πρέπει να στραφεί σε πιο διπλωματικούς και ειρηνικούς τρόπους επίλυσης συγκρούσεων. Η ανθρωπότητα οφείλει να εξελιχθεί και να βρει τρόπους συνεννόησης, που δεν βασίζονται στη δύναμη των όπλων.
«Η βία ποτέ δε φέρνει θετικά αποτελέσματα. Φέρνει μόνο περισσότερη βία.» (Martin Luther King).

μαθητική εφημερίδα