 |
 |
 |
|
 |
|
 |
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Kωστής Παλαμάς
Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινά με την πρόκληση συντελεσμένων αλλαγών που αφορούν τα Νέα Προγράμματα Σπουδών στη Β/θμια Εκπαίδευση και κατ’ επέκταση συνιστούν νέες προκλήσεις, στις οποίες καλούμαστε να ανταποκριθούμε.
Έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός που ο δάσκαλος ήταν και θεωρούνταν ο μόνος φωτεινός παντογνώστης που κανένας δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ή να διαφωνήσει με τις απόψεις του. Η εποχή που με τη δασκαλοκεντρική διδασκαλία του πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει το μάθημά του και να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στους μαθητές του.
Σήμερα, έπειτα από τις τεράστιες αλλαγές που έχουν συντελεστεί σε όλους τους τομείς της ζωής μας και επηρέασαν σε πολύ μεγάλο βαθμό και τη διδασκαλία σε όλες της τις διαστάσεις, μπορούμε να πούμε ότι ο ρόλος του δασκάλου, όχι μόνο άλλαξε σημαντικά, αλλά θα πρέπει και να αναπροσαρμόζεται κάθε φορά, όταν οι συνθήκες θα το απαιτούν. Έτσι, θα μπορεί πάντα να είναι λειτουργικός και να επιτελεί αυτό το δύσκολο και ουσιαστικό έργο με όσο το δυνατόν περισσότερη υπευθυνότητα, ευελιξία και να πετυχαίνει πάντα τα μέγιστα θετικά αποτελέσματα.
Με το υπεύθυνο παιδαγωγικό έργο που επιτελείται στα Σχολεία της Φ.Ε. είμαστε σίγουροι ότι και αυτή η χρονιά θα είναι δημιουργική και ελπιδοφόρα, δεδομένου ότι το έργο μας διέπεται από τις αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης που αποτελούν θεμέλια της σχολικής κοινότητας και στηρίζουν την καλή συνεργασία εκπαιδευτικών – μαθητών/-τριών και γονέων.
Καλή Σχολική Χρονιά!
Η Διευθύντρια
και ο Σύλλογος Καθηγητών
του Αρσακείου Γυμνασίου Πατρών
"Το οποιοδήποτε επάγγελμα, όταν ασκείται με επίγνωση, φορτώνει στους ώμους τού ανθρώπου ευθύνες, άλλοτε μεγαλύτερες και άλλοτε μικρότερες. Ανεύθυνο δεν είναι κανένα. Και αν για τις ευθύνες του ο επαγγελματίας δεν καλείται να δώσει λόγο στις δικαστικές Αρχές ή σε άλλους αντιπροσώπους τής εξουσίας, θα υποστεί τον έλεγχο από τον εαυτό του, από τη δική του συνείδηση [...]. Κανένα έργο δεν είναι τόσο φορτωμένο με βαριές, βαρύτατες ευθύνες όσο το παιδευτικό, το έργο τού δασκάλου. Η έννοια τού «δασκάλου» χρειάζεται πολλές διευκρινήσεις.
Δάσκαλος δεν είναι εκείνος που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά «γράμματα», καλούς τρόπους ή μουσική, κολύμπι, ξιφασκία και άλλα αθλητικά ή ψυχαγωγικά παιγνίδια. Αυτά τα «μαθήματα» είναι εξωτερικά, μένουν στην επιφάνεια, σαν τα ρούχα που φορούμε (και τα αλλάζουμε ή τα πετούμε). Δεν εισχωρούν παραμέσα, στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητά μας: το πνεύμα, το ήθος, τον χαρακτήρα μας. (Πόσο εύκολα λέγονται αλλά δύσκολα εννοούνται αυτές οι κομψές λέξεις...).
