25 Νοεμβρίου: Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Απόσπασμα από το περσινό μήνυμα του Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών:

«Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι μια παγκόσμια πανδημία. Είναι μια ηθική προσβολή για όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια, ένα σημάδι ντροπής για όλες μας τις κοινωνίες και ένα σημαντικό εμπόδιο για μια συνεκτική, ισότιμη και αειφόρο ανάπτυξη. Στον πυρήνα της, η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι η εκδήλωση μιας βαθιάς έλλειψης σεβασμού – μιας αποτυχίας των ανδρών να αναγνωρίσουν την εγγενή ισότητα και αξιοπρέπεια των γυναικών. Πρόκειται για ένα ζήτημα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Η βία μπορεί να λάβει πολλές μορφές – από εγχώριες επιθέσεις έως την εμπορία ανθρώπων, από την σεξουαλική βία σε εμπόλεμες ζώνες μέχρι τον γάμο παιδιών, ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και γυναικοκτονία. Βλάπτει το άτομο και έχει σοβαρές συνέπειες για τις οικογένειες και την κοινωνία. Πρόκειται επίσης για ένα πολιτικό ζήτημα. Η βία κατά των γυναικών συνδέεται με ευρύτερα θέματα εξουσίας και ελέγχου στις κοινωνίες μας. Ζούμε σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από άνδρες. Οι γυναίκες γίνονται ευάλωτες στη βία μέσω των πολλαπλών τρόπων με τους οποίους τις κρατάμε άνισες.»

Επέτειος του Πολυτεχνείου: τι γιορτάζουμε;

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 αποτέλεσε κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και την πρώτη πράξη στην πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβληθεί στη χώρα.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου επρόκειτο να αποτελέσει την σημαντικότερη και μαζικότερη από όλες τις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στον χώρο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι πολίτες που πληροφορήθηκαν το νέο. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του ιδρύματος. Οι πόρτες έκλεισαν και άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Για τον σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ειδικός ραδιοφωνικός σταθμός. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν νυχθημερόν για να πληροφορούν τον κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί. Οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου.

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον στρατό. Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασύροντας μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη εκεί κρατώντας την ελληνική σημαία.

Λίγα λόγια για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου με αφορμή δύο φωτογραφίες…

Οι εποποιίες δεν γράφονται μόνο από τους στρατιώτες στα πεδία των μαχών. Γράφονται και από τον άμαχο πληθυσμό στα μετόπισθεν, όπου γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά περιμένουν, αγωνιούν, προσεύχονται, παλεύουν για την επιβίωση. Οι δυο φωτογραφίες μιας καταξιωμένης γυναίκας φωτογράφου, της 28ης Οκτωβρίου (1898-1990), επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τον ανωτέρω ισχυρισμό.
Η Βούλα Παπαϊωάννου, μόλις ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ελλάδα, ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως πολεμική ανταποκρίτρια στο αλβανικό μέτωπο, όμως λόγω του φύλου της, τής το αρνήθηκαν. Παραμένοντας στην Αθήνα, αποφάσισε να κάνει αντίσταση με την κάμερα και να αποτυπώσει μοναδικά τα ίχνη που αφήνει ο πόλεμος στους αμάχους. Όπως έχει ειπωθεί, η Παπαϊωάννου «έπαιρνε τη φωτογραφική μηχανή όπως παίρνει ένας άντρας το τουφέκι του, το πιστόλι του, και χαμένη μέσα στον κόσμο έκανε αντίσταση του ελληνικού ματιού, της ελληνικής μνήμης, τον καιρό που το μάτι έβλεπε μόνο με την καρδιά και η μνήμη ήταν η τιμή μας, το τελευταίο που μάς έμενε…».
Στην πρώτη φωτογραφία, η φωτογράφος θέτει στο επίκεντρο τη φιγούρα της μάνας που χαιρετά με το δικό της τρόπο τον επιστρατευμένο γιο της. Τού δίνει να φιλήσει ένα μικρό εικόνισμα ως υπόσχεση στον Θεό ότι θα επιστρέψει σώος. Με διακριτική συμμετοχή στο θέμα και χωρίς περιττές ρητορείες στην εικόνα, η Παπαϊωάννου απαθανατίζει φυσικά την τραγικότητα και την εγκαρτέρηση της μάνας στην επιστράτευση της 28ης Οκτωβρίου του 1940.

 

Ενημέρωση σχετικά με τον εμβολιασμό

Την Τετάρτη 12 Οκτωβρίου, την 7η και 8η διδακτική ώρα, επισκέφθηκε διαδικτυακώς και τα δεκατρία τμήματα του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού η κ. Βάνα Παπαευαγγέλου, Καθηγήτρια Παιδικής Λοιμωξιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Επιτροπής του Υπουργείου Υγείας που εισηγείται τα μέτρα κατά COVID στα σχολεία και ενημερώνει το πανελλήνιο σχετικά με τα επιδημιολογικά δεδομένα και την πορεία του ιού στη χώρα.

Η γιατρός, ως παλιά Αρσακειάδα και απόφοιτος του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού, θυμήθηκε με νοσταλγία τα σχολικά της χρόνια στο Αρσάκειο και έδωσε χρησιμότατες συμβουλές στους μαθητές, κυρίως της Γ’ λυκείου, σχετικά με τις Πανελλήνιες εξετάσεις και την ικανοποίηση των ονείρων τους.

Εν συνεχεία, παρουσίασε με πλούσιο εποπτικό υλικό και με βιωματικό τρόπο τα πλέον έγκυρα και επίκαιρα δεδομένα σχετικά με την πανδημία και τον εμβολιασμό στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Τέλος, η κ. Παπαευαγγέλου απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων που έθεσαν μαθητές από όλες τις τάξεις, αλλά και εκπαιδευτικοί του σχολείου μας.