Αγαπητές και αγαπητοί μας απόφοιτοι

Και να που φτάσατε επιτέλους στο τέλος της μαθητικής σας διαδρομής!

«Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος!... Σίγουρος δρόμος... Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος!»

Σε αυτή τη διαδρομή μοιραστήκαμε μαζί σας αγωνίες, χαρές, δυσκολίες, απογοητεύσεις, συνεργασίες. Θυμώσαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε και έτσι φτάσαμε στον πρώτο σταθμό του ταξιδιού που οδηγεί στην «Ιθάκη» σας. Είμαστε σίγουροι ότι εδώ στην αυλή του σχολείου μας τρέφατε τα πιο όμορφα όνειρά σας. Εδώ γεννήθηκαν οι ωραιότερες σκέψεις, το μερίδιο της ζωής που δεν μπορεί κανείς να σας στερήσει. Εδώ στις γωνιές της σιωπής και των ψιθύρων παίρνατε κουράγιο να πιστεύετε στον αγώνα σας. Όμως σκεφτείτε ότι ο Θεός δίνει σε όλα τα πλάσματα τροφή- δεν τη ρίχνει όμως στη φωλιά τους. Ήρθε η ώρα να κοιτάξετε μπροστά, να γίνετε «ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου αλλά και να φτιάξετε την ευτυχία του κόσμου». Ανάψτε ξανά τα φώτα της ελπίδας, εσείς «το έαρ της ζωής», εσείς «η αιώνια αναγέννηση!». Φτάνει μόνο ένα αλέτρι να βρεθεί σε ένα χαρούμενο χέρι… Το κλειδί για την επιτυχία θα το βρείτε κάτω από το… ξυπνητήρι. Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα όνειρά τους και τα ιδανικά τους. Γι’ αυτό μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας μακάρι να βρίσκεται ένας «σταθμός ασυρμάτου». Όσα χρόνια αυτός ο σταθμός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης, τότε θα είστε πάντα νέοι.

Περισσότερα...

Ενδοσχολικές- Πανελλαδικές-Ειδικά μαθήματα
Μια πέτρα σπάει με το τελευταίο χτύπημα του σφυριού. Αυτό δε σημαίνει ότι το πρώτο χτύπημα ήταν άχρηστο. Γι΄ αυτό η επιτυχία είναι αποτέλεσμα μιας συνεχόμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αγαπητά μας παιδιά
Με πολλή αγάπη και ειλικρίνεια θέλουμε να ενώσουμε-δίπλα στη δικαιολογημένη αγωνία και την επίπονη προσπάθειά σας- τις ευχές όλων μας για επιτυχία στις ενδοσχολικές-πανελλαδικές εξετάσεις. Φτάσατε ως εδώ δείχνοντας δύναμη και αντοχή κόντρα σε συνεχείς αλλαγές, δυσκολίες και εμπόδια. Για να έχει η προσπάθειά σας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πρέπει να συμμετέχετε στις εξετάσεις με τη «μαγεία της θετικής σκέψης» η οποία σας βοηθά να αντιμετωπίσετε την κάθε δυσκολία με ψυχική δύναμη, ορθή κρίση, αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα, αποτελεσματικότητα και λιγότερο άγχος.
Η συμμετοχή στις εξετάσεις είναι ένας μαραθώνιος. Στη πορεία αυτή θα συναντήσετε συμμάχους, εμπόδια, επιτυχίες, αποτυχίες, επαίνους, απογοήτευση, υπερηφάνεια, ενοχές. Θα πρέπει να σταθείτε όρθιοι, να πείτε το πρώτο μπράβο στον εαυτό σας και να συνεχίσετε τον αγώνα σας. Νιώστε δυνατοί από την αγάπη και την έγνοια που σας περιβάλλουν οι δικοί σας άνθρωποι: Οι γονείς σας, οι φίλοι σας και εμείς οι καθηγητές σας που μοιραζόμαστε τις αγωνίες σας, τους αγώνες σας και που πάντα στεκόμαστε προστατευτικά και υποστηρικτικά δίπλα σας.
Τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καραντίνα και η ζωή δεν σταματά στα όποια αποτελέσματα των εξετάσεων. Νέες κορυφές και προκλήσεις θα γεννιούνται διαρκώς στο δρόμο της ζωής σας και θα σας καλούν σε αγώνα έντιμο, ευγενή και προσηλωμένο στο στόχο σας. Οι εξετάσεις είναι ένας από τους αναρίθμητους αγώνες σας. Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι το τέλος, και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Είναι απλά ταμπέλες στο δρόμο προς τα επιτεύγματα.

Καλή επιτυχία σε όλους!

Υ/Γ: Στις εξετάσεις της δικής μας αγάπης παίρνετε ΑΡΙΣΤΑ. Να είστε περήφανοι για τον εαυτό σας.

Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Διδασκόντων

Περισσότερα...

«….Οι πολυέλαιοι έστεκαν σβησμένοι και περίμεναν την ώρα τους. Από τη μια ο ήχος της καμπάνας, από την άλλη η φορεσιά της πλάσης, από κοντά η εσωτερική μας μετάνοια. Το λαμπριάτικο φως, καντήλι εκκλησιάς μπροστά στα εικονίσματα με γεμίζει Θείο έρωτα. Όλα τα πράγματα του κόσμου γαμπριάτικη στολή που τη φορώ.» (Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης)

Άνοιξη. Ανύψωση και εκτροπή, ημέρωμα και αναβρασμός, επιθυμία και στέρηση, παραίσθηση και πραγματικότητα. Η διασπορά από την αυτοσυγκέντρωση. Η διαρκής παρουσία του αγαπημένου σε όλα τα πράγματα. Όλα τα πρώην νεκρωμένα ξαναζωντανεύουν.
Λαμπρή. Ο Θεός που μιλάει με εικόνες, με μύθους, με παραβολές ή αλληγορίες, με τρεχούμενους ήχους, με φωνή, με γέλια, με δάκρυα και που κοιτάζει τον άνθρωπο στα μάτια με το «μάτι του αρνιού…» και ζητεί μια απάντηση. Όλα αρχίζουν από εδώ που τελειώνει ο άνθρωπος και ξαναγίνεται Θεός. Λαμπρή ονομάσαμε το ελληνικό Πάσχα, έτσι το ξέρει ο λαός στα τραγούδια του, έτσι το δίδαξε η εκκλησία από τα πρώτα χρόνια της. «Εορτή και πανήγυρις λαμπρά». Πήρε την αρχαία ελληνική λέξη η εκκλησία μας τη γιομάτη ασπράδα, πλούτο και φως, της έδωσε σκίρτημα και χαρά και την έβαλε να συντροφεύει το νικηφόρο άγγελμα της Ανάστασης στην πιο φωτεινή ώρα του με τον πιο ευφρόσυνο τρόπο.
Έτσι αυτή την νυμφική νύχτα της Ανάστασης, εμείς οι επιβάτες της, θα θυσιάσουμε τη διαύγεια της μέρας και θα κατέβουμε στον Άδη, στις ατραγούδιστες χώρες μας, με το ζωντανό πυροφάνι της Ανάστασης να λιτανεύσουμε την αγάπη μας, την ημερήσια αλήθεια του κόσμου, την αντιφεγγιά του αιώνιου, τη μεγάλη υπόσχεση του εγώ-αφανισμού μας από την άμετρη φρόνηση. Οι γιορτές είναι παιδαγωγία. Πώς μπορεί όμως κάποιος να παραμείνει αναστάσιμος;
Το σώμα και η ψυχή βασανίζονται, βαραίνουν, ασθμαίνουν, μετακινούνται κουβαλώντας αυτή τη μόνιμη νέκρωση που από μόνη της όμως δεν μπορεί να θεραπευτεί αν δεν τη χτυπήσει φτερούγα αγγέλου ή φως Θεού. «Αντίκρυ μας, ο λόγος του Χριστού ζει, δεν έχει ανάγκες των αποδεικτικών θεωριών κανενός. Υπάρχει για όλους», ομολογεί ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Και συνεχίζει. «Το τι έχω να πω είναι άλλο πράγμα. Μια εξομολόγηση προκειμένου να αξιωθώ να ντυθώ τη στολή του Νυμφώνος.»
Η Ανάσταση είναι επανάσταση. Είναι ανατροπή των πάντων, της λογικής, της φύσεως, του κόσμου. Ατμόσφαιρα χαράς βασιλεύει παντού, χαρμόσυνος χαιρετισμός κυριαρχεί. Ο θάνατος πλέον δεν είναι επιστροφή στην ανυπαρξία. Είναι μετάβαση στην αιώνια ζωή. Είναι καταξίωση της ύπαρξης. Η σημασία της Ανάστασης του Χριστού δεν εξαντλείται σε μια απολογιστική προσπάθεια απόδειξης της ιστορικής πραγματικότητας. Έχει νόημα όχι ως ιστορικό γεγονός αλλά ως Θείο προσκλητήριο που αφορά τον κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα. Και όταν ο Θεός προσφέρει το δώρο της ζωής δεν αποτελεί ασύνετη εκδήλωση του ανθρώπου να προτιμάει το θάνατο; Από τη βαριά καταθλιπτική νύχτα που μας κυκλώνει υψώνεται χαρμόσυνη φωνή, φωνή εγερτήρια των ψυχών, φωνή αθανασίας και δόξας του ανθρώπου.
Η αγάπη έρχεται από ψηλά. Είναι αυτή που κατεβαίνει στον Άδη, ανοίγει τους τάφους, ξυπνάει τους νεκρούς, καταργεί το χωρισμό και την εγωπάθεια. Ο σαρκωμένος Θεός που «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» ελκύει τα σώματα προς το μέρος του και μεταμορφώνει την κτίση σε αγκαλιά.
Τελικά είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε αθάνατοι;
Χριστός Ανέστη!

Η Διευθύντρια
ΟΣύλλογος Καθηγητών