«Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη τη νύχτα,
την πρώτη νύχτα που πέρασα στο στρατόπεδο,
που μετέτρεψε όλη μου τη ζωή σε μια μακριά, επτασφράγιστη νύχτα… »
Προσωπικά βιώματα από το βιβλίο «Η Νύχτα» τού Ελί Βίζελ (Νόμπελ Ειρήνης 1986)
Το Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, στο πλαίσιο τής Διεθνούς Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα τού Ολοκαυτώματος (27 Ιανουαρίου), πραγματοποίησε αφιέρωμα, στο Θέατρο τού Σχολείου, το οποίο παρακολούθησαν οι μαθητές μας, γιατί η μνήμη είναι χρέος...
Στην ημέρα μνήμης αναφέρθηκε η Διευθύντρια κ. Αμαλία Μαυροειδή, η οποία, μεταξύ άλλων, τόνισε:
«Δυστυχώς, η παγκόσμια Ιστορία είναι βαμμένη με το αίμα των πολέμων και τις σφαγές αθώων ανθρώπων. Αλλά, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αγριότητα της σύλληψης και της εκτέλεσης του σχεδίου αφανισμού των Εβραίων στην Ευρώπη από τη ναζιστική Γερμανία. Βεβαίως, και έχουν γίνει και άλλες γενοκτονίες και το ελληνικό έθνος έχει υποστεί πολλές. Το Ολοκαύτωμα, όμως, είναι ένα γεγονός μοναδικό στην Ιστορία του κόσμου. Ποτέ στην ταραγμένη ιστορία της ανθρωπότητας, δεν είχαν δημιουργηθεί εργοστάσια με ένα και μόνο σκοπό: Τη μαζική δολοφονία ανθρώπων με όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν τον τρόμο που ο επισκέπτης θα νιώσει κατά την επίσκεψή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Στην περιοχή βρισκόταν ένα μικρό χωριό το οποίο και καταστράφηκε, μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Γερμανοί έφτιαξαν το Άουσβιτς που αποτελούνταν από το Auschwitz I, το Auschwitz II-Birkenau, το Auschwitz III-Monowitz και άλλα 45 στρατόπεδα-δορυφόρους. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως φυλακή και σύμφωνα με των πρώτο διοικητή του στρατοπέδου, Rudolf Höss, πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι βρήκαν των θάνατο με το 90% αυτών να είναι Εβραίοι (2.5 εκατομμύρια δολοφονήθηκαν και μισό εκατομμύριο πέθαναν από ασθένειες και την πείνα). Το Άουσβιτς απελευθερώθηκε την 27 Ιανουαρίου του 1945, και έκτοτε η ημέρα αυτή καθιερώθηκε παγκοσμίως ως «Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος». Το 1947, η Πολωνία ίδρυσε ένα μουσείο στο Auschwitz I και II, το οποίο και μέχρι το 1994 το είχαν επισκεφτεί 22 εκατομμύρια επισκέπτες που πέρασαν την διάσημη σιδερένια πύλη που γράφει το προπαγανδιστικό μήνυμα Arbeit macht frei (Η εργασία απελευθερώνει).
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για κάθε πράξη μίσους και μισαλλοδοξίας, εκείνη την τραγική περίοδο, υπήρχαν αντίστοιχες πράξεις καλοσύνης και απαράμιλλης γενναιότητας.
Το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής εκφράστηκε από αυτούς που πήγαν κόντρα στο ρεύμα. Που δεν συμβιβάστηκαν με τις κατεστημένες λογικές. Που με τις πράξεις τους και τη γενναιότητα έγραψαν το δικό τους κεφάλαιο στο βιβλίο των πανανθρώπινων αξιών.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι περήφανη για τους πολλούς Έλληνες πολίτες που στάθηκαν στο πλευρό των Εβραίων αδελφών τους. Η Ελλάδα πρέπει να είναι περήφανη για τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο και τον Δήμαρχο Ζακύνθου Λουκά Καρρέρ που έσωσαν ολόκληρο τον Εβραϊκό πληθυσμό του νησιού τους. Πρέπει να είναι περήφανη για τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό και τον Αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ που έσωσαν πολλούς Εβραίους εκδίδοντάς τους ψεύτικες ταυτότητες.
Κυρίως, πρέπει να είναι περήφανη για όλους τους απλούς πολίτες της, που το όνομα τους βρίσκεται στη λίστα των «Δικαίων Των Εθνών». Την ύψιστη τιμή του εβραϊκού λαού προς αυτούς που έβαλαν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να σώσουν τις ζωές των Εβραίων συμπολιτών τους.
Το Ολοκαύτωμα δεν είναι μια απλή υποσημείωση στην τραγική ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Η ιστορία του Ολοκαυτώματος δεν αφορά μόνο Εβραίους ή μόνο Γερμανούς. Αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Σήμερα, αλλά και κάθε μέρα, πρέπει να καταδεικνύουμε, να απομονώνουμε και να καταδικάζουμε έμπρακτα κάθε φαινόμενο ρατσισμού, σεξισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας. Σήμερα, αλλά και κάθε μέρα, πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι στη μνήμη των Εβραίων αδελφών μας που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Και η σκέψη μας να κυριαρχείται από δύο λέξεις: «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!».
αφιέρωμα