Οι Τρεις Ιεράρχες, προστάτες των Γραμμάτων και τής Παιδείας
Λεπτομέρεια από χρυσοκέντητο Λάβαρο των Τριών Ιεραρχών, στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όταν, μετά την απελευθέρωση, το ελληνικό κράτος σύστησε το πρώτο πανεπιστήμιο, αναζήτησε για να προβάλει ως προστάτη των Γραμμάτων έναν "τέλειο" άνθρωπο. Και βρήκε την ιερή τριάδα Ιεραρχών, τρεις μορφές από εκείνες που καταφέρνουν να σπάζουν τα στεγανά τού χρόνου και να μην τους καταπίνει η λήθη...
Ήταν μια επιλογή σοφή, γιατί στο πρόσωπο τους προέτασσε τον σοφό δάσκαλο, τον θαυμάσιο ρήτορα, τον χαρισματικό ηγέτη, τον ακαταπόνητο μαχητή, τον ακούραστο κοινωνικό εργάτη.
Η ιστορία κράτησε φυλαχτό τα ονόματά τους και η Εκκλησία έβαλε δίπλα σ' αυτό τους χαρακτηρισμούς: "Μέγας" για τον Βασίλειο, "Θεολόγος" για τον Γρηγόριο και "Χρυσόστομος" για τον Ιωάννη.
24 Ιανουαρίου – Παγκόσμια Ημέρα για την Εκπαίδευση
Ready - Steady - Fly!
Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 24η Ιανουαρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εκπαίδευση με σκοπό την ανάδειξη της συμβολής της εκπαίδευσης στην ειρήνη και την ανάπτυξη. Η εκπαίδευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα, δημόσιο αγαθό και δημόσια ευθύνη. Χωρίς ανοιχτή και ισότιμη ποιοτική εκπαίδευση και ευκαιρίες δια βίου για όλους, οι χώρες δεν θα πετύχουν την ισοτιμία των δύο φύλων και δεν θα μπορέσουν να σπάσουν το κύκλο της φτώχειας που αφήνει πίσω της εκατομμύρια παιδιά, νέους και ενήλικες. Η εκπαίδευση αλλάζει ζωές. Είναι μια δύναμη για την ειρήνη. Οι κυβερνήσεις καλούνται σήμερα να θέσουν πρωταρχικό στόχο την ποιοτική εκπαίδευση γιατί ο παγκόσμιος αναλφαβητισμός υπολογίζεται σε υψηλό επίπεδο. Οι σύγχρονοι παγκόσμιοι στόχοι για τη παιδεία αφορούν τόσο την ένταξη όλων των παιδιών στην εκπαίδευση όσο και την εξασφάλιση υψηλών επιπέδων σε παιδαγωγικές πρακτικές με απώτερο στόχο την αποκατάσταση των νέων στη κοινωνία. Δεν μιλάμε μόνο για παροχή παιδείας (ανάγνωση, γραφή, αριθμητική) αλλά για πολύπλευρη καλλιέργεια και μόρφωση του ατόμου για να προετοιμαστεί και να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής. Έτσι προκύπτει και η ανάγκη για εκπαιδευτικά και ψυχοπαιδαγωγικά προγράμματα τα οποία συμβάλλουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής και ενεργούς πολιτότητας. Να τα στηρίξουμε με συνεργασία και χρηματοδότηση.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει.
Οδ. Ελύτης
Όλα έχουν πάρει το χρώμα
της σπάνιας υποδοχής.
Άνθρωποι, σπίτια, δρόμοι
κι ήρθαν τα Χριστούγεννα.
Η ψυχή μειλίχια βγαίνει απ’ τα κάγκελά της
ν αγγίξει θέλει την αγιότητα των στιγμών.
Να πλυθεί στο περίσσιο φως τ αστεριού
π’ οδήγησε τους μάγους στη σπηλιά.
Επί γης Ειρήνη να ψάλλει…
Γεράσιμος Λυμπεράτος
Με χαρά, αγαλλίαση και ευφροσύνη εορτάζει η εκκλησία μας το μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Θεανθρώπου στο ταπεινό σπήλαιο το οποίο αποτελεί μυστήριο «μέγα και παράδοξο» αλλά και γεγονός οικουμενικό, πνευματικό και αληθινό. Ο εορταστικός κύκλος των Χριστουγέννων είναι μια διαχρονική έκφραση της εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Η Γέννηση του Χριστού μέσα στην ιστορία και στο χρόνο είναι μοναδικό γεγονός στην ιστορία των θρησκειών και αποτελεί την απόλυτη ιδιαιτερότητα της χριστιανικής διδασκαλίας έναντι των άλλων θρησκειών. Η Γέννηση του Χριστού είναι η ανακεφαλαίωση της δημιουργίας του ανθρώπου. Είναι αναδημιουργία, ανακίνηση, επαναφορά. Είναι η αρχή της μεγαλύτερης επ-Ανάστασης όλων των εποχών.
Χριστούγεννα: ο Χριστός ταπεινώνεται, αυτοελαττώνεται, σμικρύνεται, γίνεται βρέφος και λειτουργεί καταλυτικά ως ισχυρό αντίδοτο κατά της ανθρώπινης έπαρσης, ως αύρα με την οποία ποτίζεται και δροσίζεται η ξηρασία της ανθρώπινης μοναξιάς. Το μυστήριο των Χριστουγέννων ο ανθρώπινος λόγος μπορεί να το δει με δύο τρόπους: του παραλόγου και του παραδόξου. Αν το δεχτεί ως παράλογο παύει να το συζητάει. Αν το δει ως παράδοξο θα το δεχτεί ως τομή, ως ένα ανεπανάληπτο γεγονός, ως ένα θαύμα που σπάζει τις κατηγορίες της ανθρώπινης σκέψης. Άλλωστε η πίστη ως το μεγάλο μεταφυσικό γεγονός της ψυχής υπερβαίνει την τάξη των αναγκαιοτήτων. Είναι μια προσωπική, αποκαλυπτική εμπειρία που αφαιρεί κάθε απόδειξη.
Εκδήλωση του Α΄ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού για τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ντοστογιέφσκι
Το Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος «Ελλάς-Ρωσία 1821», διοργάνωσε αφιέρωμα στον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννησή του στις 11 Νοεμβρίου.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο των Αρσακείων Σχολείων Ψυχικού, τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021 και ήταν υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Αθήνα.
Το αφιέρωμα στον Ντοστογιέφσκι άνοιξε με χαιρετισμό από τη Διευθύντρια του Α΄ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Αμαλία Μαυροειδή, η οποία εξήγησε τις δράσεις και τους σκοπούς του προγράμματος «Ελλάς-Ρωσία 1821».
Πολυτεχνείο ΄73: 48 χρόνια μετά… το μελάνι φωνάζει
Κι οι ανάσες στα παράθυρα κοντά-κοντά σα να ΄τανε ένα μπαλκόνι η Αθήνα.
Κι ήτανε οι σφαίρες…
Κι ήτανε το αίμα…»
Δημήτρης Ραβάνης Ρεντής
Κάθε 17 Νοέμβρη η σκέψη μας και η καρδιά μας ταξιδεύει στο χώρο του Πολυτεχνείου, στο ξεσηκωμό των φοιτητών, της νεολαίας και του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας. Δεν είναι μια μέρα χαμένη για το μουσείο της ιστορίας. Είναι μια μέρα μνήμης. Μια μέρα που υμνεί τη δημοκρατία, την ελευθερία, την παιδεία, μια μέρα περισυλλογής, μάθησης, διδαγμάτων και αξιολόγησης των πράξεων σε σχέση με την ιστορία. Έτσι η ιστορική μνήμη αποκτά νόημα, όταν δηλαδή συνδεθεί με τη ζωή και την πράξη, όταν βαφτιστεί στο σήμερα.
Είναι μονόδρομος ο αγώνας των λαών όλης της γης για τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο όταν απειλούνται και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είμαστε υπερήφανοι στο τόπο μας γιατί τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αντιλήψεις της βίας δεν βρήκαν ποτέ απήχηση στο λαό μας.
Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν απελευθερωτική. Με τις ουτοπίες της και το ριζοσπαστισμό της δεν αμφισβήτησε τα πάντα, αλλά επαγγέλθηκε και πολλά. Πίστεψε στον εαυτό της, αγωνίστηκε στο όνομα όλων και έτσι έσωσε τη χαμένη τιμή πολλών. Ήταν και είναι μια γενιά «σύνορο». Τα «αδέσποτα» χρόνια αυτής της γενιάς ήταν γεμάτα.
Αξιολογήσεις
- Έκθεση εξωτερικής αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της Σχολικής Μονάδας (έτος αναφοράς: 2021-2022) από το ΙΕΠ, εδώ.
- Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της Σχολικής Μονάδας (έτος αναφοράς: 2021-2022), εδώ
- Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου της Σχολικής Μονάδας (έτος αναφοράς: 2020-2021), εδώ
- Συλλογικός Προγραμματισμός Σχολικής Μονάδας, εδώ.
- Συνοπτική Έκθεση Αξιολόγησης 2022-23, εδώ.
- Συλλογικός Προγραμματισμός Σχολικής Μονάδας,Σχολικό Έτος: 2023 - 2024, εδώ.
Εορτή 28ης Οκτωβρίου: Θεατρική παράσταση
Alors, c’est la guerre!
28η Οκτωβρίου 1940
Μια επέτειος ένας θρύλος μια μνήμη ένα χρέος!
Η εποποιία του ’40, η όμορφη αυτή αφροσύνη, αποτελεί τον πλησιέστερο σε μας μεγάλο άθλο του Ελληνισμού. Μια πολεμική εποποιία, δομικό στοιχείο της μνημειακής μας ιστορίας. Δεν είναι μια κατασκευασμένη επέτειος, ένας εκ των υστέρων επινοημένος μύθος. Αντιθέτως συγκροτεί τη συλλογική μνήμη μέσα από τον πατριωτισμό και την εθνική συνείδηση. Είναι ένας από τους καταστατικούς μύθους του ελληνικού έθνους. Είναι ο «τελευταίος» μεγάλος «λόγος» του Ελληνισμού ο οποίος εμπνέει, κινητοποιεί και συνέχει έναν λαό και τον οδηγεί σε μια νέα συλλογικότητα.
Πολιτογραφημένη είναι από τρεις χιλιετίες η ελευθερία στη μικρή μας χώρα. Αυτή τη βραχώδη κυματόδαρτη ευρωπαϊκή γωνιά της Μεσογείου διάλεξε η μοίρα για θέατρο των μεγαλύτερων αγώνων του πολιτισμού. Εδώ υψώθηκαν δια μέσου των αιώνων τα λαμπρά τρόπαια του πνεύματος και του θριάμβου της δημοκρατίας. Δίχως να ’χει αυτή η χώρα για αποκούμπι πίσω της στόλους, κτήσεις και θησαυρούς, παρά μόνον την παλικαριά της και τους πολλούς βράχους της.
Δεν αναφέρεται στην ιστορία των λαών, πιο λακωνικό πιο εύγλωττο αλλά και πιο πειστικό παγκόσμιο κήρυγμα από το ΟΧΙ του ’40. Δύσκολη εκείνη η μέρα αλλά ο Έλληνας την έκανε γιορτή. Σάλπισμα θριάμβου ήχησε στο βαρύ ζόφο της Ευρώπης ο αλαλαγμός των τσολιάδων και ο σάλαγος των βράχων μας. Το κάθε ελληνικό πρόσωπο έγινε στη στιγμή μια Ελλάδα. Μια Ελλάδα που στάθηκε στη πρώτη γραμμή με το μάγουλο φλογισμένο από το μπάτσο της προσβολής. Μια Ελλάδα που την προσβάλανε και μόνο με την υποψία πως μπορούν να την πατήσουν ατιμώρητα.
Αν η λήθη είναι αρετή, η μνήμη είναι χρέος. «Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω». Σε αυτό τον πόλεμο αναδείχθηκαν ήρωες. Όχι γιατί πολέμησαν ενάντια στη βία. Αυτό ήταν νομοτέλεια. Ούτε γιατί υπερασπίστηκαν τη γη τους. Αυτό ήταν ηθική επιταγή. Αλλά γιατί αψήφησαν τη νιότη τους χιμώντας σύσσωμοι στο θάνατο. Ρίχτηκαν στον κίνδυνο από αίσθημα ευγνωμοσύνης απέναντι στην ομορφιά του κόσμου, στην ομορφιά της ζωής. Και έτσι δώρισαν τους εαυτούς τους στη ιστορία.
Οι αγωνιστές του 1940 απαιτούν από εμάς κάτι απλό: Να σκύψουμε στη θυσία τους αντλώντας κάθε προβληματισμό και ερέθισμα που θα αποβεί χρήσιμο στη ζωή μας. Απαιτούν να μην επαναπαυθούμε στις δόξες του παρελθόντος αλλά να μετουσιώσουμε αυτές τις αξίες σε σπέρματα νέας ζωής. Σήμερα που ο πλανήτης βρίσκεται σε επικίνδυνη αστάθεια το μήνυμα του ΟΧΙ καθίσταται αναγκαίο χρέος για όλους. Η κληρονομιά και ο αγώνας των προγόνων μας οφείλει να διατηρείται ως κόρη οφθαλμού από εμάς αφού είμαστε οι φορείς μιας ιερής παράδοσης και κληρονόμοι ενός μοναδικού μεγαλείου.
Η Διευθύντρια Ο Σύλλογος Διδασκόντων
5 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών
«Δάσκαλοι Προμηθείς
Κάθε βράδυ τάπητες υφαίνουμε…
Χρόνια ατέλειωτα στο ίδιο μονοπάτι
Με επιμονή χελιδονιού
Φωλιές χτίζουμε με… λέξεις»
Γιάννης Ποταμιάνος
Φιόρα τιμής
Η 5η Οκτωβρίου είναι μια μέρα υψηλού συμβολισμού και σκέψης για το αξιακό περιεχόμενο του λειτουργήματός μας και του έργου μας. Καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος στην κοινωνία.
Ο ρόλος μας είναι πολύπλευρος και πολυεπίπεδος. Έχει ως πεδίο αναφοράς τα παιδιά, τους εφήβους, τους νέους. Πλάθουμε χαρακτήρες, διαμορφώνουμε ανθρώπους με κριτική σκέψη, σύγχρονες αντιλήψεις και αξίες, διαπαιδαγωγούμε ενεργούς πολίτες με δημοκρατικά ιδεώδη, κοινωνικές ευαισθησίες και αγάπη.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι το κρίσιμο θεμέλιο της μακρόχρονης δύναμης κάθε κοινωνίας. Είναι υποχρέωσή μας να εξασφαλίσουμε στη νέα γενιά μια παιδεία αντίστοιχη των σύγχρονων αναγκών, σε συνθήκες ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης που θα ανοίξει το δρόμο προς την ανάπτυξη και την ευημερία. Η αποστολή του εκπαιδευτικού δεν είναι να εκχερσώνει ζούγκλες αλλά να αρδεύει ερήμους. Να έχει το αισθητήριο του κάλλους. «Κερί που λιώνει» πρέπει να είναι ο δάσκαλος για «να φωτίζει το μέλλον».
Δεν είμαστε δάσκαλοι επειδή εργαζόμαστε για να ζήσουμε, είμαστε επειδή πιστεύουμε στον άνθρωπο, στην κοινωνία και πάνω από όλα στην εκπαίδευση ως το μόνο εργαλείο για την αλλαγή του κόσμου. Ξεπερνά έναν τίτλο. Μια θέση. Είναι κλίση υπηρεσίας. Γιατί ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Είναι ο ποιητής του ανθρώπου.
Περιμένοντας το πρώτο κουδούνι
ΤΡΕΙΣ ΧΟΡΔΕΣ… ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ
Εκπαιδευτικοί - Μαθητές - Γονείς Σχολείο
Ας πάρουμε στα χέρια μας το βιβλίο και τα μολύβια μας. Είναι τα πιο δυνατά μας όπλα... Τα όπλα που θα μετατρέψουν τους καθρέφτες σε παράθυρα.
Ο Σεπτέμβρης, ο μήνας που μυρίζει σχολικό βιβλίο και μπλε τετράδιο, ο μήνας των «αγωνιών» για τη νέα σχολική χρονιά έφτασε ενώ το πρώτο κουδούνι είναι έτοιμο να χτυπήσει. Εξάλλου είναι εντυπωσιακό το πώς μια απλή αλλαγή στο ημερολόγιο εμπνέει τόσα συναισθήματα, γίνεται ορόσημο για αλλαγές στη ζωή μας. Η νέα σχολική χρονιά δίνει την ευκαιρία σε όλους μας-εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα και να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την εκπαίδευση και τη μάθηση. Ευχή και προσδοκία όλων μας η νέα σχολική χρονιά να είναι δημιουργική, αποτελεσματική, αποδοτική, ωφέλιμη και ευχάριστη.
